Ιστορία

Γεωγραφικά αν και το νοτιότερο και μεγαλύτερο Νησί των Βορείων Σποράδων, υπάγεται στο Νομό Ευβοίας και κατ’ επέκταση στην Περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας.

Ένα νησί με διαφορετικούς κόσμους που όμως καταφέρνει αρμονικά και συνδυάζει το ύφος των Σποράδων με την έντονη βλάστηση στο Βόρειο τμήμα με την Κυκλαδίτικη κουλτούρα με τα κάτασπρα σπίτια της και τα παραδοσιακά καλντερίμια της αρχοντικής Χώρας.

Η Σκύρος οφείλει το όνομά της στη «Σκυρία ποικίλη λίθο» το περίφημο σκυριανό χρωματιστό μάρμαρο με το οποίο στόλιζαν τα αρχοντικά τους οι Ρωμαίοι. Έκτοτε στη πορεία των αιώνων είχε ποικίλες ονομασίες.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Θησέας πέθανε στη Σκύρο και ο Νεοπτόλεμος, γιος του Αχιλλέα, ήταν από τη Σκύρο, όπως δηλώνεται στο έργο του Σοφοκλή, Φιλοκτήτης

Σύμφωνα με ένα μετα-Ομηρικό μύθο, η Θέτις έκρυψε στην Σκύρο τον γιο της Αχιλλέα, για να τον εμποδίσει να πάει να πολεμήσει στην Τροία. Ντυμένος σαν κορίτσι και με το όνομα Πύρρα (κόκκινο ή ξανθό), είναι κρυμμένος ανάμεσα στις κόρες του βασιλιά Λυκομήδη. Αυτή η φορεσιά δεν τον εμποδίζει να αποκτήσει ένα γιο, τον Νεοπτόλεμο, με την πριγκίπισσα. Ο Οδυσσέας έρχεται στο νησί μεταμφιεσμένος σε μικροπωλητή και φυσικά όλα τα κορίτσια δείχνουν το ενδιαφέρον τους στους στα υφάσματα, τα αρώματα και κοσμήματα. Το μόνο «κορίτσι», που ενδιαφέρεται για τα όπλα είναι, φυσικά, η Πύρρα και ο Οδυσσέας αποκαλύπτει τον Αχιλλέα και τον παίρνει μαζί του στην Τροία.

Αντιθέτως, σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, ο Αχιλλέας λεηλάτησε το νησί της Σκύρου για να τιμωρίσει τον Λυκομήδη για τη δολοφονία του Θησέα.

Το 475 π.Χ., ο Κίμων νίκησε τους Δόλοπες και κατέλαβαν ολόκληρο το νησί. Από την ημερομηνία αυτή, το νησί εντάχθηκε στη συμμαχία της Δήλου, που αργότερα έγινε ουσιαστικά η Αθηναϊκή Αυτοκρατορία. Ο Κίμων υποστήριξε ότι έχει βρει τα λείψανα του Θησέα και τα διακόμισε στην Αθήνα.

Το 340 π.Χ. οι Μακεδόνες κατέλαβαν το νησί και κυριάρχησαν μέχρι το 192 π.Χ., οπότε ο βασιλιάς Φίλιππος και οι Ρωμαίοι το έθεσαν και πάλι υπό την ηγεμονία της Αθήνας.

Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής εποχής, η Σκύρος ανήκε στο θέμα Αιγαίου. Το 1204, μαζί με τις υπόλοιπες Σποράδες, πέρασε στην κατοχή των αδελφών Γκίζη και συγκεκριμένα του Ιερεμία Γκύζη. Το 1538 κατελήφθη από το Χαϊρεντίν Μπαρμπαροσα και έγινε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το νησί απέκτησε προνόμια και δεν είχε τουρκική φρουρά, αλλά υπέφερε από τις επιδρομές πειρατών, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί του να καταφύγουν στο Κάστρο.

Το νησί συμμετείχε στην ελληνική επανάσταση του 1821, προσφέροντας οικονομική και ναυτική βοήθεια και αργότερα εντάχθηκε στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.

Αρχαιολογικοί Χώροι , Μουσεία , Αξιοθέατα

Παλαμάρι Σκύρου

Προϊστορικός οικισμός στην παραλία του Παλαμαρίου όπου βρίσκεται στα βόρεια παράλια, ο οποίος χρονολογείται από την πρώιμη και μέση περίοδο του χαλκου (2500-1800 π.Χ).

Παρατηρώντας το χώρο ο επισκέπτης συνειδητοποιεί τη μοναδικότητα μιας οργανωμένης πόλης.

Αρχαιολογικό Μουσείο

Στο Μουσείο εκτίθενται συλλογές από ευρήματα που προέρχονται από διάφορες αρχαιολογικές θέσεις στο νησί και χρονολογούνται από την πρωτοελλαδική περίοδο (2800 έως 1900 π.Χ) έως και ρωμαϊκά χρόνια, αρχιτεκτονικά μέλη και γλυπτά διαφόρων περιόδων καθώς και σαρκοφάγοι από την πρωτογεωμετρική περίοδο.

Λαογραφικό Μουσείο

Το Μουσείο του Μάνου Φαλτάϊτς είναι από τα πρώτα τοπικά-ιστορικά Λαογραφικά Μουσεία της Ελλάδας, φορτωμένο από τον παραδοσιακό πολιτισμό και την ιστορία της Σκύρου.

Το Μουσείο ιδρύθηκε το 1964 με στόχο να διασωθεί η Σκυριανή κληρονομιά στον τοπικό χώρο αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο.

Ρούπερτ Μπρούκ

Μια πανέμορφη πλατεία στη Χώρα, με φανταστική θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, αφιερωμένη στον φιλέλληνα Άγγλο ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ και την αιώνια ποίηση.

Γλύπτης Γεώργιος Λάμπρου

Ένας γνήσιος καλλιτέχνης ο οποίος σιωπηλά και αθόρυβα δημιουργεί μεγαλειώδη έργα τέχνης. Αρκετά από τα έργα του έχουν πάρει θέση σε Μουσεία και ιδιωτικές συλλογές σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, όπως επίσης πολλά από αυτά διακοσμούν το Νησί, όπου γεννήθηκε και λάτρεψε.

Σκυριανή κουζίνα

Η Σκυριανή παραδοσιακή κουζίνα είναι πλούσια και ενδιαφέρουσα. Ξεχωρίζει για τα φρέσκα υλικά, τη γευστικότητά, τη διατροφική της αξία, την ποιότητα των υλικών της και τη σοφία των παραδοσιακών συνταγών που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.

Η Σκύρος φημίζεται για τα τοπικά προϊόντα της :

-τα φρέσκα ψάρια, τα θαλασσινά και τον αστακό της

-τα κτηνοτροφικά και τυροκομικά προϊόντα της που χαρακτηρίζονται για την ποιότητα και τη νοστιμιά τους. Από τα τυριά ξεχωρίζουν η γραβιέρα, η φρέσκια ή ξερή μυζήθρα και το ξινοτύρι (λευκό μαλακό τυρί από αιγοπρόβειο γάλα με ελαφριά ξινή γεύση)

– τα παραδοσιακά βότανα, θυμάρι, ρίγανη, κρίταμο

– το μέλι θυμαρίσιο, από πεύκο ή ρείκι με μεγάλη θρεπτική αξία

Φημισμένες είναι οι τοπικές πίτες:

–Λαδόπιτα, φτιαγμένη με αφράτο ζυμάρι και σερβιρισμένη με σκυριανό τυρί

–Τεροπιτάρια (με τραχανά, ρύζι και μυζήθρα)

–Τραχανόπιτες και γαλατόπιτες

Η φάβα, η αστακομαρονάδα, και το ψητό, ή κοκκινιστό κατσικάκι με ρύζι ή μακαρόνια καθώς και οι παραδοσιακοί λουκουμάδες (με την τρύπα στη μέση). Με αυτό το γλυκό γίνονταν οι προσκλήσεις για ένα γάμο ή βάφτιση.